صلیب سرخی‌ها آمار ما را به عراقی‌ها می‌دادند

جانباز آزاده “علی قاسمی” اعزامی از کرج و از نیروهای گردان انصار تیپ ۱ عمار به فرماندهی شهید مجید رمضان بود که در عملیات والفجر۱ با سمت آرپی جی زن به اسارت نیروهای بعثی درآمد. وی در رابطه با حضور خود در جبهه‌های نبرد می‌گوید: اولین باری که به جبهه اعزام شدم، نوجوانی ۱۵ ساله بودم. دوره‌های فشرده آموزشی کار با آر پی جی را گذراندم و در ستاد جنگ‌های نامنظم به فرماندهی شهید مصطفی چمران حضور داشتم. تا سال ۶۱ در ستاد بودم، سپس به تیپ ۳۳ المهدی و بعد به لشکر محمدرسول الله(ص) رفتم. قاسمی درباره نحوه مجروحیت خود بیان می‌کند: “در عملیات والفجر۱ وقتی بلند شدم تا تانک را بزنم، گلوله‌ی تانک به خاکریز اصابت کرد، به گوشه‌ای پرت شدم و ترکشی به سرم خورد. بر اثر موج انفجار نیز نصف بدنم فلج شد و جمجمه‌ام آسیب دید و در همان حال به اسارت نیروهای دشمن در آمدم.

باسمه تعالی

«آواکس دشت‌عباس» لقب چه کسی بود؟/ سرداری که با یک فاتحه با مادرش وداع کرد

سردار شهید «توکل قلاوند» جانشین اطلاعات و عملیات قرارگاه نجف اشرف معروف به آواکس دشت عباس، روستا زاده ای مخلص و جسور و باهوش بود. با جنگ‌های چریکی دشمن را در دشت عباس به وحشت انداخته بود.

سردار شهید سوداگر می‌گفت: هنگام آموزش آرپی جی توسط ارتش به ما گفته بودند موقع شلیک با صدای بلند فریاد بزنید تا پرده‌ی گوشتان پاره نشود، یک نفر کمر شلیک کننده را بگیرد و… جوری برای ما صحبت کرده بودند که همه از شلیک آرپی جی هراسان و فراری بودیم اما توکل بدون کوچکترین واهمه ای اولین گلوله ی آرپی جی را در دشت عباس به آیفای دشمن شلیک و به هدف کوبید.

از خاطرات همرزمان آن شهید سرفراز صرف نظر می‌کنم و خاطره‌ای را می‌گویم که با چشم‌ها و گوش‌های خودم دیده و شنیده‌ام.

نفر دوم از سمت چپ: سردار شهید «توکل قلاوند» جانشین اطلاعات و عملیات قرارگاه نجف اشرف